buiten het lipide bilayer of unit membraan aan het oppervlak van de myocardiale cel is de glycocalyx. Deze laag is ongeveer 50 nm dik en bestaat uit twee lagen, de oppervlaktelaag (SC) en de uitwendige lamina (EL). De SC is een integraal onderdeel van het sarcolemma en veel van zijn glycoproteïnen dringen door in of door de lipide bilayer. De glycocalyx invagineert met het membraan van de eenheid om de transversale buisjes van de cel te vullen. Beide lagen bevatten overvloedige vaste negatief geladen plaatsen en een prominente constitutent van beide is siaalzuur. Verwijdering van siaalzuur veroorzaakt een grote specifieke verhoging van de sarcolemmale calciumpermeabiliteit zonder verstoring van de kaliumpermeabiliteit. Sialic zuur is ook verantwoordelijk voor een component van negatief geladen plaatsen die, met andere zure mucopolysacchariden, tot kationische band aan de oppervlakte van de cel bijdraagt. Calciumbinding aan het oppervlak lijkt van belang te zijn in de excitatie-contractie (EC) koppelingsvolgorde als een bron van “trigger” calcium voor het sarcotubulaire systeem of als een directe activator van de myofilamenten. De gebonden Ca lijkt in snel evenwicht te zijn met Ca in de vasculaire en interstitiële ruimten en is de waarschijnlijke directe bron van de Ca die het sarcolemma kruist. De integriteit van de glycocalyx lijkt noodzakelijk om ongecontroleerde binnenkomst van Ca in de cel te voorkomen.
