achtergrond de behandeling van personen met een ernstige verstandelijke handicap die zich schuldig maken aan zelfschadelijke seksuele praktijken en niet in staat zijn om toestemming te geven, vormt een belangrijke uitdaging voor de gezondheidszorg. Behandelingsopties kunnen zeer persoonlijk en opdringerig zijn en mogelijk een risico op rechtszaken vormen. Er bestaat echter ook een risico op vervolging wegens nalatigheid indien de noodzakelijke behandeling niet wordt voortgezet. Dit artikel bespreekt de behandeling van een individu dat betrokken is bij een dergelijk gedrag – auto‐erotische verstikking. Het beschrijft hoe de juridische aspecten van het ontwerp en de implementatie van de behandelingsbenadering werden behandeld.
methoden de behandelingsbenadering omvatte een gedragsmatig en psycho-educatief programma. Om de effectiviteit van de interventie te beoordelen werd gebruik gemaakt van een enkele casestudymethode.
resultaten de interventie leidde tot het leren van nieuw adaptief gedrag. Auto-erotische verstikking stopte en het masturbatiegedrag van het individu veranderde voldoende om de dreiging van sterfte te verminderen. Kwalitatief werd een significante vermindering van het stressniveau van de familie van het individu gemeld.
conclusies de conclusie luidt dat gedragstechnieken en onderwijstechnieken doeltreffend kunnen zijn bij de behandeling van dergelijke gevallen. Verder onderzoek die dergelijke technieken met gelijkaardige gevallen herhalen wordt vereist alvorens de doeltreffendheid van deze behandeling wordt gevestigd.