powstanie Pangea jest wynikiem wielkoskalowego połączenia kontynentów i mikro-kontynentów, które rozpoczęło się pod koniec Neoproterozoiku wraz z powstaniem Gondwany. Po dodaniu fragmentów do Gondwany po jej południowoamerykańskiej, Antarktycznej i australijskiej stronie, wstęgopodobne mikro-kontynenty zostały odłączone od jej Afrykańskiej i Południowo-chińskiej strony: Cadomia w późnym Neoproterozoiku, Awalonia i Hunia w ordowiku, Galatia w dewonie i Cimmeria w Permie. Cadomia została ponownie przyłączona do Gondwany, ale pozostałe kontynenty wstęgowe zostały przyłączone do Baltiki, północnych Chin, Laurusii lub Laurazji. Znalezienie pochodzenia tych licznych terran jest dużym wyzwaniem geologicznym. Niedawno na Uniwersytecie w Lozannie opracowano globalny model płyt tektonicznych wraz z dużą bazą danych geologiczno-geodynamicznych, obejmującą Ostatnie 600 Ma historii Ziemi. Szczególną uwagę zwrócono na umieszczenie terran pochodzących z Gondwany w ich pierwotnej pozycji, z wykorzystaniem wszelkich możliwych ograniczeń. Proponujemy tutaj rozwiązanie dla Variscan terranes, inny artykuł dotyczy Altaids. Galacjańskie super-terrany zostały odłączone od Gondwany w Dewońskim czasie otwarcia Paleotetyzmów i szybko zostały rozdzielone na cztery sub-terrany, które zaczęły się wzajemnie mijać. Czołowe terrany zderzyły się pod koniec dewonu z teranami hanzeatyckimi oderwanymi od Laurussii. W karbonie Gondwana zaczęła uderzać w połączone terrany, tworząc łańcuch Variscan i superkontynent Pangean. Na wschód od Hiszpanii Paleotetyzm pozostał otwarty aż do triasu, subdukując na północ pod Laurazją. Cofanie się paleotetyjskiej płyty spowodowało upadek większości europejskich Orogenów Variscan, które zostały zastąpione przez szereg permskich szczelin, niektóre z nich stają się oceanicznymi basenami tylnych łuków w triasie. Główne zmiany sił w granicach płyt Pangejskich pod koniec triasu spowodowały jego rozpad, poprzez otwarcie proto-karaibskich, Środkowo-Atlantyckich, alpejsko – Tetyńskich oceanicznych szlaków morskich.
