kontekst leczenie osób z ciężką niepełnosprawnością intelektualną, które angażują się w samo wyrządzające szkodę praktyki seksualne i nie są w stanie wyrazić zgody, stanowi poważne wyzwanie dla usług opieki zdrowotnej. Możliwości leczenia mogą być bardzo osobiste i natrętne, i potencjalnie stwarzają ryzyko sporu sądowego. Istnieje jednak również ryzyko, że zostanie ścigany za zaniedbanie, jeśli konieczne leczenie nie zostanie przeprowadzone. W artykule omówiono leczenie osoby zaangażowanej w takie zachowanie – autoerotyczne uduszenie. Opisuje ona, w jaki sposób rozwiązywano prawne aspekty projektowania i wdrażania podejścia terapeutycznego.
metody podejście terapeutyczne obejmowało program behawioralny i psycho-edukacyjny. W celu oceny skuteczności interwencji wykorzystano jedną metodologię studium przypadku.
wyniki interwencja doprowadziła do poznania nowych zachowań adaptacyjnych. Auto-erotyczne uduszenie ustało, a zachowanie jednostki zmieniło się na tyle, aby zmniejszyć zagrożenie śmiertelnością. Jakościowo odnotowano znaczne obniżenie poziomu stresu doświadczanego przez rodzinę danej osoby.
wnioski stwierdzono, że techniki behawioralne i edukacyjne mogą być skuteczne w zarządzaniu takimi przypadkami. Dalsze badania powielające takie techniki z podobnymi przypadkami są wymagane przed ustaleniem skuteczności tego leczenia.