wprowadzenie: patologiom barku często towarzyszy rotatorowe zapalenie błony maziowej. Zjawisko to jest do tej pory słabo opisane w literaturze. Celem pracy była analiza występowania makroskopowo widocznej reakcji maziowej w odstępie rotatora u chorych z przewlekłymi patologiami barku oraz ocena histopatologiczna.
materiały i metody: Do prospektywnego badania kohortowego włączono 167 kolejnych pacjentów poddawanych artroskopowej operacji barku z powodu przewlekłej patologii barku(♀ = 45, ♂ = 122; 54.5 lat ± 12, 8). Objęci pacjenci zostali podzieleni na podgrupy w zależności od napotkanej przewlekłej patologii barku: (1) zespół uderzeniowy z rozdarciem stożka rotatora lub bez niego (RCT); (2) częściowy jednostronny RCT; (3) pełny RCT grubości; (4) RCT, który obejmuje co najmniej dwa ścięgna; (5) niestabilność barku; i (6) uszkodzenie chrząstki. Wykonano standardowe biopsje tkanek miękkich z interwału rotatora. Do badania histopatologicznego wykorzystano wynik zapalenia błony maziowej krenna/Morawietza.
wyniki: patologia Pozajądrowa (Grupa 1) wykazała znamiennie zmniejszoną ocenę zapalenia błony maziowej w porównaniu do wszystkich innych grup. Zwiększona wielkość Rozdarcia mankietu rotatora (Grupa 4), jak również uszkodzenia chrząstki (grupa 6) wykazały znamiennie wyższą ocenę zapalenia błony maziowej niż w grupie 3 (p < 0,05). Ponadto punktacja zapalenia błony maziowej była znacznie zwiększona u pacjentów z współistniejącymi patologiami długiej głowy mięśnia dwugłowego (p = 0,001).
wnioski: to badanie sugeruje, że przewlekłym chorobom wewnątrz-i pozasądowym barku bardzo często towarzyszy histopatologicznie sprawdzalne zapalenie błony maziowej o niskim stopniu nasilenia. Patologie wewnątrzstawowe wydają się wywoływać zwiększony poziom zapalenia błony maziowej. Ponadto zwiększonemu rozmiarowi łez stożka rotatora towarzyszy wyższy stopień zapalenia błony maziowej.
projekt badania: badanie kohortowe, poziom dowodów, 2b.